Συνέντευξη στη ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
Φωτογραφίες ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΝΙΔΗΣ
«Μυριάδες στόματα φωνάζουνε και σε καλούν. Έλα λοιπόν από την αρχή να ζήσουμε τα χρώματα», λέει ο Οδυσσέας Ελύτης στην ποιητική του συλλογή «Προσανατολισμοί».
Δεν έχουν στόματα, αλλά μιλούν, δεν έχουν μιλιά και όμως σου φωνάζουν. Οι 30 φωτογραφίες της Αγγελικής Δεκουλάκου που εκτίθενται στην αίθουσα Τέχνης «Έκφραση Γιάννα Γραμματοπούλου», δημιουργήθηκαν για να βάψουν τη ζωή μας με χρώμα… ανεξίτηλο! Την Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου εγκαινιάστηκε η ατομική έκθεση της εικαστικού με τίτλο «Χρωμογραφία II».
Στις φωτογραφίες παρουσιάζονται συνθέσεις λουλουδιών, που όμως μοιάζουν να είναι απόκοσμες μορφές χωρίς συγκεκριμένο σχήμα.
Το εκπληκτικό είναι ότι η εικαστικός αν και καταφέρνει να μπερδέψει τα ζωντανά με τα σκούρα χρώματα, ωστόσο διατηρεί την «ταυτότητα» και των δυο χρωμάτων.
«Το μαύρο τριαντάφυλλο περπατάει τώρα στους δρόμους. Ορθό στο μαύρο μίσχο του, λυγερό, σφιχτό, περήφανο, κόκκινο, μαύρο. Αποφεύγει ακατάδεχτα ένα πλήθος διαβάτες. Έρχεται να σε βρει. Κι εσύ κοιμάσαι ; Γιατί κοιμάσαι;», (Τάκης Σινόπουλος, Συλλογή ΙΙ)
Μέσα από τις νεκρές φύσεις, πλημμυρισμένες από χρώμα η εικαστικός φανερώνει την πρόθεσή της για αφύπνιση, ενεργητικότητα και εκκίνηση στις ζωές μας.
Όπως μας είπε και η ίδια: «Προσπάθειά μου είναι να βοηθήσω να αντιμετωπίσουμε το «σκοτεινό» κλίμα που κυριαρχεί μέσα από το χρώμα, τη ζωντάνια και την αισιοδοξία»
Βλέπουμε φωτογραφίες γεμάτες χρώματα πόσο σημαντικό είναι το χρώμα στη ζωή σας;
Στη ζωή μου είναι πάρα πολύ σημαντικό. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι μου, αφού είμαι ζωγράφος.
Η ζωγραφική υπήρχε πάντα μέσα σας, σαν μια αέναη δύναμη ή γεννήθηκε απρόσμενα;
Εγώ ζωγράφιζα από παιδί. Υπήρχε πάντα μέσα μου και ήταν κάτι που από μικρή το αγαπούσα και εντέλει κατάφερα να το κάνω πραγματικότητα.
Έχετε πει πως θέλατε να βρείτε έναν εναλλακτικό τρόπο ζωγραφικής και αυτός ο τρόπος ήταν μέσα από τη φωτογραφία
Αυτό είχε συμβεί από το 2003 και μετά που έκανα σπουδές στο εξωτερικό και δεν είχα χρόνο να ζωγραφίσω. Έκανα βιομηχανικό σχέδιο στη Νέα Υόρκη, οπότε ήταν τελείως εφαρμοσμένη η κατεύθυνση που είχα πάρει και ένιωθα την ανάγκη να ζωγραφίζω και επειδή δεν υπήρχε ο χώρος βρήκα έναν τρόπο να εκφραστώ δημιουργικά από αυτό. Κάποια στιγμή κουνώντας τη μηχανή ανακάλυψα πως το αποτέλεσμα ήταν ζωγραφικό και με εξέφραζε. Θα υπάρξει ζωγραφική στο μέλλον, απλώς η προσπάθεια ήταν προς αυτή την κατεύθυνση
Επομένως επιφυλάσσεστε! Συμπτωματικά λοιπόν ανακαλύψατε αυτό το νέο τρόπο έκφρασης;
Πιστεύω από ανάγκη γιατί αντί για το πινέλο βρέθηκε η φωτογραφική μηχανή. Το ζωγραφικό αποτέλεσμα σκόπιμα το έφτιαξα. Το κυνήγησα και στην πρώτη μου έκθεση, ουσιαστικά η έκθεση αυτή είναι συνέχεια εκείνης που είχε γίνει το 2008.
Έχετε παρουσιάσει και άλλες εκθέσεις;
Από το 2005 συμμετείχα σε ομαδικές καλλιτεχνικές και ντιζάιν εκθέσεις στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Η Χρωμογραφία είναι ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο, μέσα από το οποίο προσπαθώ να παρουσιάσω τον δικό μου κόσμο, να καλλιεργήσω την οπτική συγκίνηση της στιγμής.
Στις φωτογραφίες σας δεν βλέπουμε ανθρώπινες φιγούρες, αλλά νεκρές φύσεις και κυρίως παρουσιάζεται η μορφή κάποιων λουλουδιών χωρίς συγκεκριμένο σχήμα ή χρώμα…
Είναι όλα βάζα λουλουδιών, τα οποία δεν είναι πορτρέτα των βάζων. Πρόκειται ουσιαστικά για δικά μου πορτρέτα. Είναι αυτό που εγώ εισπράττω από τα χρώματα και από τα σχήματα, τα οποία και έχω παραμορφώσει. Ο σκοπός μου είναι με την κίνηση της μηχανής να αλλοιώσω τα περιγράμματα, να μην είναι πορτρέτα λουλουδιών, αλλά κάτι άλλο. Να μοιάζουν με φαντάσματα ή τέρατα. Δεν είναι τα λουλούδια που γνωρίζουμε όλοι, είναι τα δικά μου λουλούδια.
Κοιτάζοντας τους πίνακές σας θαρρείς πως πρόκειται για παράνοια, ένα συνονθύλευμα χρωμάτων και το εντυπωσιακό είναι ότι έχετε δημιουργήσει και φωτογραφίες, στις οποίες κυριαρχεί ένα χρώμα
Πράγματι. Αυτό ήταν μια πολύ μεγάλη προσπάθεια, να μην είναι όλα τα ίδια και ήταν κάτι που προέκυψε από την έρευνα που έκανα. Δηλαδή, υπάρχουν κάποιες φωτογραφίες που είναι πιο σκοτεινές, με βαθειά χρώματα, υπάρχουν άλλες πιο φωτεινές με ζωντανά χρώματα και υπάρχουν και κάποιες σαν μονοχρωματικές-διχρωμία, μαύρο με άσπρο-παραπέμπουν πιο πολύ σε σχέδια
Τι επιθυμεί να περάσει στον θεατή αυτή η έκθεση φωτογραφίας, που ουσιαστικά είναι έργα στα οποία τα διάφορα χρώματα παντρεύονται ;
Ίσως μια νότα αισιοδοξίας στις δύσκολες εποχές που διανύουμε. Για μένα ήταν δύσκολο να κάνω αυτή την έκθεση και εμπορικά και οικονομικά. Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα είναι πολύ περίεργα
Απέναντί μου ακριβώς βλέπω κάτι πολύ ενδιαφέρον. Έναν πίνακα, στον οποίο παρουσιάζεται ένα μαύρο πλαίσιο και μέσα σε αυτό ζωντανό χρώμα. Μήπως το μήνυμα είναι πως μέσα σε έναν σκοτεινό κόσμο μπορεί να υπάρξει λίγο χρώμα, λίγη ελπίδα;
Η τέχνη πάντα ενέπνεε και βοηθούσε τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τις δύσκολες εποχές. Διανύουμε μια πολύ άσχημη περίοδο και εγώ ως καλλιτέχνης θα μπορούσα να δείξω την κατάσταση μέσω της δουλειάς μου. Η προσπάθειά μου είναι να βοηθήσω να αντιμετωπίσουμε το «σκοτεινό» κλίμα που κυριαρχεί μέσα από το χρώμα, τη ζωντάνια και την αισιοδοξία όσο είναι δυνατό»
«Λες ένα κίτρινο χρυσό λαμπερό να βάψη αυτό το μαύρο αισχρό και θλιβερό τοπίο που το τρυπούν σκληρά τα νυσταγμένα φώτα των ηλεκτρικών λαμπτήρων;»
(Νίκος Εγγονόπουλος, Καφενεία και κομήτες ύστερα από τα μεσάνυχτα)
Posted in: διαφορα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου