Συνέντευξη στη Φωτεινή Παπαδάκη
Φωτογραφίες Ευαγγελία Σπηλιωτοπούλου
«Η Βαγγελίτσα δεν πεθαίνει!», είχε πει χαρακτηριστικά η Άννα Βαγενά στο βίαιο κλείσιμο της σατιρικής εκπομπής της «το κανάλι της Βαγγελίτσας» που προβαλλόταν από την ΕΡΤ2 την περίοδο 1987-1988.
Αυτή την υπόσχεση έρχεται 24 χρόνια μετά να υλοποιήσει η σπουδαία αυτή ηθοποιός για να ταράξει τα νερά της σύγχρονης καθημερινότητας.
Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε μίλησε έξω από τα δόντια, όπως άλλωστε πάντα κάνει, για τα προβλήματα στο θέατρο και στο κέντρο της Αθήνας. Μάλιστα, αναφέρθηκε ιδιαίτερα στα πάθη των Ελλήνων που βιώνουν στο πετσί τους την οικονομική κρίση και έστησε στον τοίχο τους πολιτικούς που όπως είπε «έφτιαξαν ένα κόλπο για να οδηγήσουν τον κόσμο σε αυτό το αδιέξοδο και να τον υποδουλώσουν».
Φέτος κόντρα στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος του θεάτρου λόγω της οικονομικής κρίσης ανεβάζετε μια σειρά παραστάσεων, ανάμεσά τους και την «Άλωση της Κωσταντίας» σε συνεργασία με την κ. Ελένη Γερασιμίδου. Μιλήστε μου λίγο για αυτό το νέο εγχείρημα
Καταρχήν, είναι πολλές παραστάσεις, εναλλασσόμενο ρεπερτόριο. Αρχίζουμε με την Τύχη της Μαρούλας, το κωμειδύλλιο, μετά είναι η επιθεώρηση «Όσα παίρνει ο Άνεργος», η Άλωση της Κωσταντίας και το «Θα σου πω μια ιστορία». Η «Άλωση της Κωσταντίας» είναι μια ανατρεπτική κωμωδία με πολύ όμορφα μηνύματα. Το ενδιαφέρον είναι ότι πρόκειται για δυο Ελληνίδες της πόλης, αλλά σύγχρονες. Δυο Ελληνίδες που περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τη σχέση με τους Έλληνες, τους Τούρκους και με τα παιδιά τους.
Τι επιδιώκετε να προσφέρετε σε αυτή την πληγωμένη κοινωνία μέσα από το νέο κύκλο παραστάσεων;
Να δώσω στον κόσμο μια ανθρώπινη επαφή και την αίσθηση ότι υπάρχουμε, ότι είμαστε ο ένας για τον άλλον. Και βεβαίως θα γελάσουν γιατί φέτος έχουμε κωμωδίες. Και οι τρεις παραστάσεις που θα παρουσιάσουμε είναι εξαιρετικά διασκεδαστικές και είναι κάτι που χρειάζεται ο κόσμος σήμερα, δηλαδή να ξεφύγει από τα προβλήματα και να αισθανθεί μια εφορία ψυχική, γιατί φτάνει η άλλη εφορία!
Ως γυναίκα, ως ηθοποιός και πάνω από όλα ως μάνα δυο κοριτσιών πώς αντιλαμβάνεστε τη ζωή των νέων στην Ελλάδα του μνημονίου;
Πολύ δύσκολη και κυρίως γιατί δεν είναι μόνο η έλλειψη δουλειάς, είναι η έλλειψη προοτπικής, που είναι μεγαλύτερο πρόβλημα και έχω στο νου μου όλους τους νέους και πραγματικά πονάει η ψυχή μου για αυτούς.
Έχετε πει πως μόνο η σάτιρα θα μας σώσει. Ένα είδος σάτιρας είναι και η επιθεώρηση, που ουσιαστικά καυτηριάζει το πολιτικό γίγνεσθαι. Πόσο λειτουργική ή λυτρωτική είναι η επιθεώρηση αυτή τη δύσκολη εποχή;Πάρα πολύ γιατί ο κόσμος ακούει πράγματα που θέλει να πει ο ίδιος και συγχρόνως διασκεδάζει και γελάει.Έγινε μια νύξη στο πολιτικό γίγνεσθαι μέσα από την επιθεώρηση. Εσείς ως πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και στην πορεία Ανεξάρτητη πώς κρίνετε τις κινήσεις των πολιτικών για «τσεκούρι» σε μισθούς, συντάξεις, εργασιακά δικαιώματα και στα όνειρα των νέων ανθρώπων τελικά;
Νομίζω ότι αυτά που γίνονται είναι δολοφονικά. Είναι μια λαίλαπα που επιτίθεται στους φτωχούς ανθρώπους και τα χαμηλά εισοδήματα είναι που πλήττονται συνεχώς δυστυχώς.
Στη βραχύβια θητεία σας ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ δεν ενστερνιστήκατε την πολιτική που επιβάλλει το κόμμα. Πόσο δύσκολο ήταν να αντιταχθείτε σε αυτούς τους νόμους και να πείτε την αλήθεια έστω και αν αυτή σηκώσει θύελλα αντιδράσεων;
Ήταν και δύσκολο και εύκολο συγχρόνως, γιατί δεν θα μπορούσα να κάνω αλλιώς. Αυτός είναι ο χαρακτήρας μου. Το δύσκολο θα ήταν να έκανα άλλα πράγματα από αυτά που πίστευα. Απλώς βρέθηκα απομονωμένη ως Ανεξάρτητη βουλευτής στη συνέχεια και έπρεπε να αντιμετωπίσω πράγματα που δεν ήξερα, αλλά αυτά τα βρήκα σιγά σιγά, τα κατάφερα. Ήταν τόση η αποδοχή από τον κόσμο στην Ελλάδα και το εξωτερικό ώστε μάλλον μια ευτυχισμένη στιγμή ήταν αυτή για εμένα.
Μάλιστα, έχετε πει πως έτυχε να γίνετε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Όταν λέτε έτυχε;
Ε εντάξει δεν έτυχε. Απλώς δεν ήμουν ποτέ ούτε μέλος, ούτε κομματικό στέλεχος στο ΠΑΣΟΚ. Πίστεψα ότι μέσα από αυτή τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη, γιατί έτσι εμφανιζόταν και έτσι ήταν το ΠΑΣΟΚ στο ξεκίνημά του και μέχρι πριν κάποια χρόνια, ότι θα μπορούσε κάτι να γίνει. Ε δεν έγινε.
Και δηλαδή τώρα θεωρείτε πως έπαψε να είναι δημοκρατική παράταξη;
Ναι. Τώρα ακολουθεί και αυτό τη σκληρή μοίρα του.
Πώς κρίνετε το πολιτικό περιβάλλον σήμερα;
Βλέπουμε καινούρια κόμματα να ανεβαίνουν. Ανεβαίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, που πάει να καταλάβει το χώρο που είχε το ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια, τον κεντροαριστερό. Ελπίζω να μην κάνει τα ίδια λάθη που έκανε όλα αυτά τα λάθη το ΠΑΣΟΚ.
Μιλήσατε για πολιτικά λάθη, που οδήγησαν σε αυτή την τραγική κατάσταση. Είναι εφικτό να διορθωθούν τα λάθη του παρελθόντος, εφόσον το αποφασίσουμε βέβαια; Και αν ναι με ποιόν τρόπο;
Καταρχήν είναι μια ολόκληρη νοοτροπία που δημιουργήθηκε στον κόσμο, πολλών χρόνων που δεν είναι εύκολο να αλλάξει. Δεν είναι μόνο αυτοί που μας κυβερνούν, είναι και το κακό που έχει γίνει στον κόσμο. Πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα, να καταλάβουμε ότι αυτό που μας παρουσίασαν ήταν ένα σαθρό όνειρο ότι όλοι είμαστε πλούσιοι, ότι μπορούμε να ζήσουμε με χρήματα δανεικά, από τράπεζες, επιδοτήσεις κλπ είναι ένα κόλπο. Έστησαν ένα κόλπο για να φέρουν τον κόσμο σε αυτό το αδιέξοδο και να τον υποδουλώσουν. Αυτό άμα το συνειδητοποιήσουμε θα κινηθούμε αλλιώς από εδώ και πέρα.
Σε ομιλία σας στη Βουλή είχατε παροτρύνει τους πολιτικούς να κατέβουν στο κέντρο για να δουν ιδίοις όμμασι τα προβλήματα
Βεβαίως. Να αφήσουν τα αυτοκίνητα και να κατέβουν και κάτω από την Ομόνοια, να χωθούν στα στενά που εμείς κάθε μέρα περπατάμε, κάτι το οποίο δεν το κάνουν. Εγώ ήμουν η μόνη που έφευγα με τα πόδια από τη Βουλή αυτό το λίγο διάστημα που έμεινα.
Πιστεύετε ότι πίσω από την υποβάθμιση του κέντρου κρύβονται διαφόρων ειδών συμφέροντα;
Ότι και να είναι, είτε αδιαφορία είναι, είτε ανικανότητα, είτε σκοπιμότητα, από όπου και να προέρχεται η υποβάθμιση του κέντρου, είναι εγκληματική.
Στη μικρή εφημερίδα τη «Ραχούλα Voice» λέτε στο σημείωμά σας ότι στις δύσκολες προσωπικές στιγμές καταφύγιό σας είναι το θέατρο και καταφύγιό σας είναι και τώρα. Εννοείτε λοιπόν ότι και τώρα αντιμετωπίζετε δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις;
Ναι, αλλά δεν θα ήθελα να πω περισσότερα…
Μάλιστα, θα ήθελα να κλείσουμε με έναν πρωτότυπο τρόπο. Θα ήθελα να αφιερώσετε στους αναγνώστες μας, στους ανθρώπους που πάσχουν και συμπάσχουν κάποιους στίχους που έχετε ξεχωρίσει εσείς από τα τραγούδια του συζύγου σας του κ. Κηλαηδόνη.
Είναι πολλά επίκαιρα του Λουκιανού. Το «δεν μας τρομάζουν τα νέα μέτρα». Υπάρχει όμως ένα πάρα πολύ ωραίο. Δεν είναι γνωστό αλλά είναι του Ελύτη οι στίχοι και λέει: «Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος να είναι ήμερος να είναι άκακος. Λίγο φαί, λίγο ψωμί, Χριστούγεννα και Ανάσταση και όπου αράξει και σταθεί κανείς να μην τον φτάνει εκεί». Λοιπόν είναι απλά τα πράγματα. Αυτά τα απλά πράγματα ας τα αφήσουν στους ανθρώπους, ας μην τα πάρουν όλα πια από τον κόσμο.
Posted in: διαφορα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου