Συνέντευξη στη Φωτεινή Παπαδάκη
«Η πολιτική σκοτώνει. Η πολιτική χρειάζεται αίμα. Η πολιτική θέλει υπάκουους ανθρώπους, η πολιτική κάνει κουμάντο». Αυτούς τους στίχους, από το τραγούδι του Ισπανού τραγουδιστή Μάνου Τσάο «Politik kills» χρησιμοποίησε ο Κωνσταντίνος Φερεντούρος για να περιγράψει την πολιτική κατάσταση των ημερών μας.
Ο ανερχόμενος ηθοποιός που άφησε άφωνους κοινό και κριτικούς με την «εσωτερική» ερμηνεία του ως Ορέστης, προβληματίστηκε για την ανεργία που υπάρχει στο χώρο των ηθοποιών, εξοργίστηκε με τους πολιτικούς, μίλησε ανοιχτά για την τηλεόραση, την οικονομική κρίση και τους Έλληνες πολίτες, τους οποίους χαρακτήρισε «λαό φιλοσόφων».
Έχεις πει πως τα παιδιά είναι οι θεατές του αύριο, αλλά και του σήμερα κατά μία έννοια. Μάλιστα ετοιμάζεις μια δουλειά στο παιδικό θέατρο αυτή την περίοδο. Τι έχεις αποκομίσει από τη συμμετοχή σου σε παιδικές παραστάσεις;
Όταν δουλεύεις με παιδιά, που για εμένα είναι το πιο δύσκολο κοινό πρέπει από το πρώτο λεπτό να στρέψεις τα μάτια των παιδιών απέναντί σου και να τα κρατήσεις για μιάμισι ώρα μέσα στην ιστορία και να ταξιδέψουν στο παραμύθι που θα τους διηγηθείς. Αν δεν το καταφέρεις έχεις χάσει όλα τα παιδιά στην ουσία. Αυτό που έχω κερδίσει εκτός ότι είναι η σύνδεσή μου με τα παιδιά, που τα λατρεύω και μου αρέσει που φεύγοντας περιμένουν να δουν τους ηθοποιούς και να τους χαιρετίσουν. Είναι πολύ τρυφερό. Τώρα από την πλευρά του ηθοποιού έχω μάθει να είμαι σε εγρήγορση, να μην χάνω το ρυθμό μου, πράγμα που το θέατρο μπορεί να σου δώσει περισσότερο από κάθε παράσταση.
Μίλησέ μου για τη δουλειά που ετοιμάζεις τώρα
Η δουλειά που ετοιμάζω τώρα λέγεται «Βέιν ο Τρομερός». Είναι ένα παραμύθι της Μάρας Χωματίδη, το οποίο θα παρουσιάζεται στο θέατρο Παραμυθίας από τις 18 Νοεμβρίου Κυριακή. Σκηνοθετεί η Έλντα Πανοπούλου. Πρόκειται για ένα μαγικό μουσικό παραμύθι, το οποίο ακροβατεί μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Η φαντασία και το παραμύθι γίνονται ένα. Αυτός είναι ο Βέιν ο Τρομερός. Άραγε θα νικήσει το καλό ή το κακό;
Μέχρι και τις 28 Οκτωβρίου παρουσιαζόταν η παράσταση Ορέστης σε σκηνοθεσία Τηλέμαχου Μουδατσάκι. Πώς κατάφερες να αναμετρηθείς με έναν τόσο βαρύ ρόλο όπως είναι αυτός του Ορέστη;
Είναι απλό. Δεν κοιμόμουν για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ή και να κοιμόμουν πάλι θα είχα τον Ορέστη στο μυαλό μου. Προσπάθησα να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος θα είναι να σκοτώσει τη μητέρα του. Ο Ορέστης μάχεται με την εξουσία, τη θέλει την εξουσία. Είναι ένα πριγκιπόπουλο που έχει διαπράξει ένα από τα πιο σοβαρά εγκλήματα της τότε και της σημερινής εποχής, είναι ο μητροκτόνος της ιστορίας μας. Πρώτα έψαξα να βρω τον Ορέστη, μετά πέρασα τον εαυτό μου μέσα στον Ορέστη και μετά του κόλλησα και το πρόσωπο το δικό μου και βγήκε αυτό που βγήκε.
Πώς αντιλαμβάνεσαι τη σκηνοθετική αντίληψη του κυρίου Μουδατσάκι να «ξεγυμνώσει» τους ηθοποιούς και να τους αφήσει να μιλήσουν με το σώμα τους;
Είναι μια τεχνική που ο κ. Μουδατσάκις χρησιμοποιεί σε πολλά έργα του τώρα τελευταία στις αρχαίες τραγωδίες, δηλαδή το είχε κάνει και στους Πέρσες με πολλή μεγάλη επιτυχία. Είναι μια τεχνική η οποία τον ενδιαφέρει. Θέλει η τραγικότητα να βγαίνει από το σώμα, πόσο μάλλον όταν σε αυτό το έργο όλοι οι ήρωες ζουν κατά τη διάρκεια του έργου μέσα στην τραγικότητα. Δηλαδή, ο Ορέστης δεν φεύγει ποτέ από την τραγικότητα του ρόλου του. Από την αρχή μέχρι το τέλος πέφτει στα πατώματα, παρακαλάει να σωθεί, ετοιμάζει έναν φόνο, σπαράζει και μονομαχεί. Η προσέγγισή του ήταν πολύ ιδιαίτερη, δεν έχω δουλέψει ξανά με τέτοιον τρόπο και έμαθα πολλά από αυτό.
Αν δεν κάνω λάθος παρουσίαζες μια εκπομπή στο ραδιόφωνο με την Κωνσταντίνα Μερκούρη, την εκπομπή «Φουαγιέ» που ήταν αμιγώς καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος. Μίλησέ μου για την επαφή σου με το ραδιόφωνο ως μέσο επικοινωνίας.
Η μουσική καταρχάς είναι κομμάτι πολύ σημαντικό στην επικοινωνία για εμένα. Θα ακούσω μουσική και ραδιόφωνο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Δεν βλέπω τηλεόραση. Άμα θέλω να ακούσω νέα θα ακούσω νέα ή θα αγοράσω κάποια εφημερίδα. Τηλεόραση ποτέ. Επίσης, επειδή είμαι πολλές ώρες στο δρόμο λόγω προβών ακούω ραδιόφωνο. Είχα την ευτυχία πέρυσι να κάνω την εκπομπή Φουαγιέ που μιλούσε για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Ένα αντικείμενο στο οποίο προσπάθησα να γίνω γνώστης γιατί δεν τα γνωρίζω όλα, αλλά προσπάθησα και εγώ και η Κωνσταντίνα, που είναι δημοσιογράφος. Πήγαμε καλά, είχε απήχηση δηλαδή. Θέλω να ξανακάνω ραδιόφωνο και θα κοιτάξω στο μέλλον να κάνω. Δεν είναι εύκολο είδος, αλλά είναι πανέμορφο.
Στο έργο «Δουλειά δεν είχε ο Διάβολος» ήσουν και χορογράφος. Τελικά σου αρέσει να δοκιμάζεις τον εαυτό σου σε διαφορετικά πράγματα, έτσι;
Δεν ξέρω αν μου αρέσει ή αν με βάζουν οι άλλοι να σου πω την αλήθεια. Δεν είμαι χορογράφος, ούτε χορευτής, δεν έχω τελειώσει δηλαδή κάποια σχολή. Είμαι ηθοποιός με καλή κίνηση νομίζω. Σε αυτό έχει βοηθήσει πολύ το γεγονός ότι έχω δουλέψει με κάποιους χορογράφους και φυσικά έχει δουλέψει πάνω μου η Κατερίνα Ανδριοπούλου, που μου έδωσε και την πρώτη μου δουλειά στο θέατρο. Με βοήθησε πάρα πολύ. Μου είπε ότι «το έχεις έμφυτο, δηλαδή θα μπορούσες να είσαι και χορευτής». Δεν μπορώ να το ξέρω, απλώς τα πιάνω πιο εύκολα στο χορό. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στο να μπορώ εύκολα και γρήγορα να φτιάχνω κάποιες σκηνές.
Ως νέος ηθοποιός πώς βλέπεις τα πράγματα στο θέατρο εν μέσω οικονομικής κρίσης;
Κρίση θα σου πω, πολύ μεγάλη κρίση. Οι περισσότερες παραγωγές που γίνονται φέτος είναι με ποσοστά. Αυτό σημαίνει ότι επειδή είναι και πάρα πολλές φέτος για ακόμα μια χρονιά και περισσότερες ίσως από πέρυσι ότι κάποιες δεν θα πάνε. Κι αυτό είναι λογικό, αφού ο κόσμος δεν έχει να ξοδέψει. Ελπίζουμε να ξεπεραστεί η κρίση και να έρθει και πάλι το κοινό μας στο θέατρο γιατί ο κόσμος δεν μπορεί να ανταπεξέλθει ούτε στις τιμές ούτε στην καθημερινότητα πλέον. Έτσι όπως έχουμε καταντήσει.
Πόσο έχει επηρεάσει εσένα προσωπικά η οικονομική κρίση;
Επειδή μετά την παράσταση του Ορέστη και πριν ξεκινήσει το παιδικό πρέπει με κάποιον τρόπο να έχω κι εγώ την οικονομική άνεση να κυκλοφορώ έχω αναλάβει ένα καφέ στον Πειραιά και εργάζομαι εκεί. Το αστείο είναι ότι δουλεύοντας 15 μέρες συνεχόμενες έβγαλα τα λεφτά που έβγαζα σε δυο ημέρες πριν από τέσσερα χρόνια, που έκανα μια παραγωγή που κάναμε στο Ρεσιτάλ. Νομίζω ότι θα μπορέσουμε να ζήσουμε και με λιγότερα χρήματα από ότι ζούσαμε, αρκεί να μπορέσουν να πέσουν λίγο οι τιμές και οι εφορίες, που μας κυνηγάνε.
Και πλέον έχει επηρεαστεί και η τηλεόραση, η οποία δεν χρηματοδοτεί ελληνικά σίριαλ…
Όταν ένα ελληνικό σίριαλ θέλει ένα ποσό επί παραδείγματι 15.000 € για να γυριστεί ένα επεισόδιο και όταν ένα τούρκικο θέλει 5.000€ για να αγοραστεί ένα επεισόδιο πάει να πει ότι φυσικά τον καναλάρχη τον ενδιαφέρει το τούρκικο για να βγάλει τα άλλα 15.000 από διαφημίσεις. Είναι πολύ λογικό λοιπόν να υπάρχουν στην ελληνική αγορά ξένα προϊόντα όπως είναι τα τούρκικα σίριαλ και βραζιλιάνικα, γιατί πιστεύω ότι θα δούμε πολλά ακόμα. Είναι ένας φαύλος κύκλος που δεν έχει τελειώσει. Τα ελληνικά σίριαλ πάντα είχαν επιτυχία και πάντα θα έχουν. Δυστυχώς φέτος θα έχουμε δυο ή τρία. Θα συνεχιστούν οι Βασιλιάδες και άλλο ένα σίριαλ που θα γίνει στο Μέγκα από την ΆΝΩΣΗ σε σκηνοθεσία Θωμόπουλου.
Επομένως δεν σε «ενοχλεί» αυτή η… επιδρομή των τούρκικων σίριαλ;
Με ενοχλεί που δεν έχουν οι Έλληνες ηθοποιοί δουλειά, κι αυτό επειδή έχουμε 95% ανεργία στο χώρο. Εμένα επίσης με ενοχλεί όταν οι ίδιοι και οι ίδιοι παίζουν στην τηλεόραση, όταν είμαστε τόσα χιλιάδες ταλαντούχα παιδιά. Υπάρχουν βέβαια άνθρωποι που έχουν δώσει πολύ μεγάλο χώρο σε νέα παιδιά στην τηλεόραση όπως ο Γιάννης Μπέζος και ο Πέτρος Φιλλιππίδης. Με ενοχλεί που υπάρχει τόση ανεργία στο χώρο μου σε τόσο μεγάλο βαθμό. Μακάρι να υπήρχαν πέντε σίριαλ, να πάρουν από 10 καινούριους ηθοποιούς να δούμε κάτι καινούριο. Ας είναι και με πιο χαμηλά budget. Νομίζω πως υπάρχει λύση απλώς φοβούνται τα κανάλια με όλη αυτή την κατάσταση.
Έχεις πει χαρακτηριστικά πως είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν ενεργοί πολίτες και όχι θεατές της καθημερινότητας. Εσύ είσαι ενεργός πολίτης, με την έννοια ότι είσαι ενημερωμένος και γνωρίζεις τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά σου…
Φυσικά, από πολύς νωρίς μάλιστα. Νομίζω πως είμαι
Πήγες να ψηφίσεις στις εκλογές της 6ης Μαΐου;
Ασφαλώς και πήγα να ψηφίσω. Η αλήθεια είναι ότι έχω ένα θέμα με τη διαδικασία των εκλογών έτσι όπως γίνεται πλέον, αλλά το να έχεις φωνή και να μπορείς να εκφραστείς με την ψήφο σου έστω είναι καλό. Δηλαδή η αποχή δεν με χαρακτηρίζει.
Βλέποντας τα όσα συμβαίνουν κατά καιρούς στην πολιτική σκηνή τι συναισθήματα σου δημιουργούνται από τον τρόπο που ενεργούν οι πολιτικοί που ψηφίσαμε εμείς;
Οι πολιτικοί και η πολιτική είναι δυο διαφορετικά πράγματα και δυο πράγματα τα οποία μισούμε όλοι μας δυστυχώς. Δεν υπάρχουν πολιτικοί, οι οποίοι θα βγουν μπροστά, θα πάρουν τον κόσμο μαζί τους. Δεν υπάρχουν ηγέτες. Γίνονται πολλά παιχνίδια εξουσιών, έτσι όπως έχουν γίνει με την παγκοσμιοποίηση, με τα κεφάλαια, με τις ξένες αγορές. Δεν υπάρχει ένας ο οποίος θα βγει μπροστά και θα κοιτάξει το καλό, χωρίς να τον ενδιαφέρουν ξένα συμφέροντα. Τώρα με τα συμφέροντα και από τότε που υπογράψαμε δυο μνημόνια βλέπουμε ότι το ποσοστό της ανεργίας έχει ανέβει κατά πολύ. Δηλαδή εκεί που είχαμε 800 ανέργους πριν, τώρα έχουμε κάτι εκατομμύρια. Άρα δεν πάμε για καλό, πάμε για φούντο! Δυστυχώς έχουμε ξεφύγει πολύ από τη Δημοκρατία που είχαμε στην αρχαία Ελλάδα και αυτό που λέει και ένας μεγάλος μουσικός στα τραγούδια του ο Μάνου Τσάο «η πολιτική σκοτώνει. Η πολιτική θέλει αίμα. Η πολιτική θέλει υπάκουους ανθρώπους, η πολιτική κάνει κουμάντο».
Όσον αφορά τα σενάρια επιστροφής στη δραχμή, ποια είναι η άποψή σου; Εσύ που είσαι και απόφοιτος Οικονομικής σχολής θα έχεις μια πιο τεκμηριωμένη άποψη…
Η επιστροφή στη δραχμή είναι κάτι που θα πρέπει να το περιμένουμε. Δηλαδή πιστεύω πως δεν θα μας τη χαρίσουν. Φταίμε κι εμείς, φταίνε και εκείνοι. Δεν νομίζω ότι θα μας καταστρέψουν, αλλά θεωρώ πως θα μας κάνουν σαν τα μούτρα τους. Στη Γαλλία που πήγα είδα έναν πολύ καταπιεσμένο λαό. Είναι όπως οι Άγγλοι που είναι καταπιεσμένοι και όταν βγαίνουν μεθάνε και γίνονται λιώμα. Επειδή δεν ξέρουν τι είναι η διασκέδαση και δεν απολαμβάνουν την ελευθερία, όταν βγαίνουν να διασκεδάσουν το κάνουν με λάθος τρόπο. Εμείς είμαστε ένας λαός φιλοσόφων, αυτό είμαστε. Βλέπουμε θάλασσα και φιλοσοφούμε τη ζωή. Αυτοί θέλουν να μας κάνουν να μην σηκώνουμε κεφάλι, να μην μπορούμε να γευτούμε αυτά που ήδη έχουμε και απλά να δουλεύουμε για κάποιους άλλους που έχουν χρήματα για να ευχαριστιούνται αυτά που εμείς έχουμε. Αυτό είναι το παιχνίδι που πάει να γίνει, για αυτό θα ξεπουληθούν σε λίγο καιρό τα πάντα.
Τι μήνυμα στέλνεις στους Έλληνες συμπολίτες μας;
Το μόνο που θα ήθελα να πω στους ανθρώπους γύρω μου είναι να φτιάξουμε πρώτα εμάς και αν το κάνουμε τότε θα φτιαχτεί αυτός ο τόπος…
Posted in: διαφορα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου